Δυστυχώς το olympospieria.com τα γράφει εδώ και εβδομάδες, αλλά χρειάστηκε και το πόρισμα ενός μεγάλου επιστήμονα, για να μάθουν η πολιτική ηγεσία και η κοινή γνώμη της Κατερίνης για το κολαστήριο της κλινικής covid του Γ. Ν. Κατερίνης.

Τι έγραψε για τις 8 μέρες που έζησε στην κόλαση του Νοσοκομείου μας ο καθηγητής και διευθυντής της Γ. Παθολογικής κλινικής του “Ερρίκος Ντυνάν” κ. Αντώνης Δημητρακόπουλος σε ανάρτησή του στο Facebook; (πλήρες κείμενο και link στο τέλος της ανάρτησης)

Ρεζίλι σε ολόκληρη την Ελλάδα μας έκανε, και δικαίως, ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας. Τα ερωτήματα που προκαλούν οι διαπιστώσεις του είναι οι εξής:

-Ποιος έκανε το νοσοκομείο μας νοσοκομείο αναφοράς; Γιατί; Είχαμε τα στοιχειώδη προσόντα να μπούμε σε μια τόσο θανατηφόρα περιπέτεια;

-Πλήρης ανικανότητα συντονισμού, άγνοια των βασικών κανόνων υγιεινής και βασικές ελλείψεις κυρίως σε ΓΝΩΣΕΙΣ και έπειτα σε εξειδικευμένο προσωπικό. Γιατί;

-Μη κατάλληλοι άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά, (διευθύνσεις κλινικών, προϊστάμενοι_ες κτλ) παρακάμπτοντας την ιεραρχία και τα τυπικά προσόντα (πτυχία, μεταπτυχιακά, εμπειρία, ικανότητες) κατά τη διάρκεια των Κρίσεων. Με ποια κριτήρια τοποθετήθηκαν αυτοί αντί άλλων;

-Επιστράτευση άσχετων ειδικοτήτων (ιατροί και νοσηλευτές) στην κλινική covid, αλλά και στη ΜΕΘ; Γιατί;

-Διασωληνώσεις και δεκάδες ΆΔΙΚΟΙ ΘΆΝΑΤΟΙ σε ανθρώπους νέους και χωρίς υποκείμενα νοσήματα; Γιατί;

-Αν η Ελλάδα τον τελευταίο μήνα ήταν στην κορυφή θανάτων και κρουσμάτων αναλογικά με τον πληθυσμό της, στην Πιέρια που είμαστε οι χειρότεροι στην Ελλάδα, είμαστε στην κορυφή του πλανήτη;

-Θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες στους υπεύθυνους; Οι συγγενείς των αδικοχαμένων θα ασχοληθούν;

-Που βρίσκεται το υπουργείο να βάλει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση και κάποιους στη θέση που τους αξίζει;

Το κείμενο:

“8 μέρες στην κλινική Covid-19 του Νοσοκομείου Κατερίνης.

Ίσως οι πιο πυκνές ιατρικές ημέρες και ώρες της ζωής μου. Σίγουρα οι πιο πικρές.

90 νοσηλευόμενοι ασθενείς καθημερινά. > 140 συνολικά. Δεκάδες θάνατοι. Συνεχείς διασωληνώσεις. Ένα μεσημέρι δώσαμε 7 εξιτήρια, το απόγευμα τα κρεβάτια τους ήταν πάλι γεμάτα. Στο ΤΕΠ κρατούσαν αρρώστους ακόμη και 36 ώρες μέχρι να βρεθεί κρεβάτι στηνκλινική. Πολλές διακομιδές, γιατί δεν χωρούσαν πουθενά. Πολλοί σχετικά νέοι, 45-60 ετών. Κάποιοι με μικρά παιδιά: “σώσε με γιατρέ, έχω παιδιά να μεγαλώσω”. Σπάραζε η καρδιά σου. Την 2η ημέρα διασωληνώσαμε 39χρονο. Έπειτα από λίγο και 47χρονο. Σαρώνει σε αυτές τις ηλικίες. Δεν είναι μόνο οι ηλικιωμένοι. Και το σημαντικότερο: χωρίς άλλους παράγοντες κινδύνου. Με μία εξαίρεση, την παχυσαρκία συχνά.

Πολλές ελλείψεις, κυρίως σε εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Χωρίς πνευμονολόγο… Πάρα πολλοί ιατροί ασθενείς με covid, ταυτόχρονα. Επιστρατευμένες όλες οι ειδικότητες του νοσοκομείου. Τι μπορούν όμως να προσφέρουν στην βαριά πνευμονία του covid ιατροί μη σχετικών ειδικοτήτων; Κάνουν ό,τι μπορούν με αγάπη, φιλότιμο και αυτοθυσία πολλές φορές. Δεν αρκεί όμως. Φανταστικοί οι ειδικευόμενοι όλων των ειδικοτήτων. Ανεκτίμητη η προσφορά τους.

Στα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων υπάρχει πληθώρα ιατρών. Εμείς στην Αθήνα ζούμε σε μια άλλη πραγματικότητα. Μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα των νομαρχιακών νοσοκομείων, όπου το σύστημα υγείας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το τεράστιο φορτίο τόσων πολλών ασθενών με πνευμονία ταυτόχρονα. Δεν ήταν σχεδιασμένα για τις συνθήκες που απαιτούνται στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Εν καιρώ «ειρήνης» επαρκή ίσως, εν καιρώ «πολέμου» ανεπαρκή. Χρειάζονται βοήθεια κυρίως σε ειδικούς ιατρούς και σε νοσηλευτές με εμπειρία. Και σε εξοπλισμό βεβαίως. Αναρωτιέμαι όμως: όσους αναπνευστήρες και να έχεις, τους ιατρούς και τους νοσηλευτές που θα τους λειτουργήσουν και θα φροντίσουν τους ασθενείς πώς θα τους βρεις να στελεχώσουν τα νοσοκομεία των μικρών πόλεων της Ελλάδας;”

Το link της ανάρτησης:

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2F299966340384520%2Fposts%2F1321059651608512%2F&h=AT0QN9O9C1j3A3kiqSTgicceGllTGOH6cGmzZ0tRtU5NxOHVgYmk-fifzD9Ph6oDES5nK5k2ueUS04CABcmc6lUlxS4QmUEjO8AhVdcqaoOh2fUSxGusgt66C_ygSkcvvQ1bv6eY-Rc